Wie kon bedenken dat na een nacht vriezen er al een centimeter ijs op de plas in de Biesbosch zou liggen? Ik niet! ’s Morgens kwam er een appje binnen, Bauke, of ik foto’s wilde maken van zijn clubje koudwaterduikers. Ik heb geen idee hoe zij zichzelf noemen, maar klinkt wel leuk toch? Bauke had ontdekt dat koud afdouchen goed is voor je lichaam. Steeds vaker zag ik voorbij komen dat hij na het sporten een vijver of regenton induikt voor de ‘cooling down’.
Ik kon die middag wel even een paar foto’s komen maken. Ik moet wel heel eerlijk zeggen, bij het weggaan zag ik hoe mooi mijn tuin was, overal een ijslaagje. Dat hele mooie weet je wel, die blaadjes en bloemetjes met zo’n mooi wit randje. Ik moest er voorbij rennen, want anders kwam ik te laat. Je snapt, met pijn in mijn fotografiehart! Haha… ik wist toen nog niet hoe leuk het zou worden met Bauke en consorten. Aangekomen in de Biesbosch bleek er dus een centimeter ijs op het water te liggen. Zouden ze echt zo gek zijn?? En jaar hoor, ze gingen zich uitkleden. Ik moest er niet aan denken! Gelukkig hoefde ik alleen maar de foto’s te maken.
Bauke en zijn broer gingen voorop, zij zorgden voor een pad in het ijswater. Voorzichtig braken ze het ijs kapot, zich ervan bewust hoe scherp ijs kan zijn. De anderen volgden rustig. Ik was oprecht verbaasd over hun discipline. Geen geklaag over kauw of gebibber van lijven. Opperste concentratie en daar gingen ze met z’n allen. Eerst bleven ze rustig op hun plek staan in het water. Ze haalden diep adem en zakten toen het water in. Zij liever dan ik, maar wel super leuk om hier in mijn warme winterjas foto’s van te kunnen maken..
